In een klein Drents keuterboerderijtje omringd door weilanden vind je mandenmakerij MUDZ vlechtwerk. Hier worden manden in allerlei maten en vormen op ambachtelijke wijze gevlochten door Anja van der Veer. Anja is zo’n 10 jaar geleden geïnspireerd geraakt door de vele mogelijkheden van het wilg. De verwondering dat je met een “bos takken”, stevige gebruiksmanden kan maken die jaren meegaan. Daarbij de duurzaamheid van het materiaal en de voordelen die het oplevert voor het milieu.

De manden van MUDZ vlechtwerk worden geheel lokaal geproduceerd. Ze gebruikt wilg dat ze zelf verbouwd op de onbespoten griend (wilgenstruiken) bij de boerderij. De vele variaties van diverse soorten wilg leveren prachtige natuurlijk kleuren op, die verwerkt in haar manden een uniek resultaat geven.
Het (basis) assortiment manden bestaat uit boodschappenmanden, manden voor in huis (zoals linnen- en wasmanden, keukenmandjes), tuinmanden, houtmanden en manden voor dieren. Af en toe vlecht ze een unieke mand met een vrije vorm en patroon, ingegeven door de inspiratie van dat moment.

Ook geeft zij in haar werkplaats en zomers buiten, bij de griend (wilgenveldje), cursussen en workshops die evt. gecombineerd kunnen worden met een rondleiding op het erf en uitleg over de wilg als vlechtplant. Ze laat de verschillende soorten zien en de stappen die je moet zetten om het wilg tot een stevige mand te kunnen vlechten.

MUDZ Mandenmakerij

original

jimbo

Sinds 1814, meer dan tweehonderd jaar, domineert molen De Bente (de Bentermolen in de volksmond) het landschap ten zuiden van Dalen. Eerder stond er ook al een molen op deze plek. Die was in brand geschoten door de Fransen die de vesting Coevorden bezet hielden.
 
Malen op windkracht
Rogge en boekweit: dat verbouwden de boeren vooral op de arme gronden rond de molen. De molenaar verwerkte dit op windkracht tot meel voor mens en dier. Later kwam er een diesel- en elektromotor bij, om ook te kunnen malen als er geen wind was. Vanaf de jaren '50 werden er vooral diervoeders in de molen verwerkt. De molen kreeg silo’s en een hamermolen.

De gemeente Dalen liet de molen in 1976 restaureren. Omdat de molen geen binnenwerk meer had, plaatste molenmaker Medendorp uit Zuidlaren het binnenwerk van een gesloopte molen (1894) uit het Duitse Großheide en een gietijzeren bovenas (1866) uit Koekange.

De mulder was een man van aanzien en een eindeloze bron van informatie voor de boeren die hun koren kwamen laten malen. Ook bij de molenaar van De Bente is er aan verhalen geen gebrek. De molen kan nog steeds functioneren en wanneer mogelijk demonstreren de vrijwillige molenaars dit.
Als de wieken draaien bent u van harte welkom! Onderin de molen is ook een klein meelwinkeltje gevestigd waar diverse meelproducten en andere kleinigheden te koop zijn.

Vrijwel ieder dorp in Drenthe van enige omvang heeft ooit een of meer korenmolens geteld. Op zijn hoogtepunt rond 1850 stonden er in Drenthe naar schatting meer dan 100. Daarnaast waren op tal van plekken houtzaagmolens te vinden. Van die molens zijn tegenwoordig nog 37 windmolens over, met de grootste concentratie in de gemeente Coevorden, namelijk 8. Dalen kent nog twee molens, Jan Pol en de Bente. De andere molen in Dalen is Molen Jan Pol, een stellingmolen uit 1876. De molen wordt beheerd door de stichting ‘Aold Daol’n’ die in het bezit is van een collectie streekantiek/curiositeiten die ze tentoonstelt in de molen.

Molen De Bente

In de AmbachtWinkel worden de producten verkocht welke gemaakt zijn door de ambachtlieden die aangesloten zijn bij het project Ambachtmakelaar van De Hondsrug UNESCO Global Geopark.

AmbachtWinkel The Homestead

Als beeldhouwer is Bea een late roeping. Zo’n 15 jaar geleden zocht haar creativiteit een andere uitweg dan het schilderen. Bezoeken aan tentoonstellingen riepen bij haar het gevoel op “dat wil ik ook leren”. Ze werkt vooral met marmer, serpetijn en graniet.

"De vrije vorm en het vormgebied tussen figuratief en abstractie hebben mijn belangstelling. Ik ga op zoek naar lijnen die in de steen zitten (taille direct). Daardoor wordt een beeld soms abstract, soms figuratief. Het maken van een beeld op deze manier is een avontuur wat mij eindeloos boeit. Model kan staan, een mens maar ook andere organische natuurlijke uitgangspunten. In het figuratieve werk wordt het herkenbare gedeelte geabstraheerd. Hierdoor ontstaan beelden die een andere waarde krijgen en voor een nieuwe indruk zorgen. Ronde organische vormen zijn mijn uitgangspunten ook al probeer ik soms wat anders, ze komen altijd terug voordat ik een beeld perfect vind.

Der Barca a Vela, oftewel de zeilboten zijn een combinatie van steen en glas. De transparantie en kleur van het glas maken een perfecte combinatie met de hardheid van steen.

Regelmatig werk ik in Pietrasanta, Toscane, Italië. De kennis van de ambachtslieden, de overdaad aan verschillende soorten steen en de traditie van de steensculptuur in het dagelijkse leven van de mensen in Pietrasanta, is een bron van inspiratie."

Beeldhouwer Bea Venema

Zo’n 10 jaar geleden ben ik begonnen met het volgen van mijn eerste viltcursus en sindsdien heb ik al vele verschillende soorten wol in mijn handen gehad: van het Drentse heideschaap, merino en alpaca- wol. Ik heb dat verwerkt en gevilt tot mooie objecten zoals lampenkappen, wandelmatjes, kleding, schoenen, sloffen, sjaaltjes enzovoort.

Het afgelopen jaar heb ik mij bezig gehouden met ecoprint. Ecoprint is een printproces waarbij de pigmenten van de bladeren van planten en bomen, door middel van stoom een afbeelding achterlaten. Dit kan op zijde, katoen of wol. Dit proces geeft hele mooie resultaten, en daar word ik heel erg blij van.

Daarnaast ben ik specialist bijenproducten. Mijn man is imker en leraar bijenteelt. Ik verkoop de producten van onze imkerij “de Iemhof” zoals honing, waskaarsen, propolistinctuur en diverse zalven. Alles uit eigen imkerij, waar ik ook rondleidingen verzorg.

Atelier Andri

Smederij Kühn staat voor ambachtelijk vakmanschap, creativiteit, kwaliteit en duurzaamheid. Het creëren van exclusief maatwerk is datgene waar het in deze smederij om draait. Dat geldt zowel voor een kunstobject als voor functionele producten. Met liefde voor het vak en gebaseerd op eeuwenoude technieken wordt elk project uniek. Het spreekt voor zich dat de klantwens centraal staat; in overleg is vrijwel alles mogelijk.

Na een jarenlange loopbaan in de industrie heeft Rupert Kühn begin 2018 met volle overtuiging vanuit zijn hart gekozen voor het smidsvak. Een prachtig vak waar zijn creativiteit en passie voor metaal en techniek samenkomen.

Zijn leermeester heeft Rupert de benodigde vakkennis bijgebracht, maar de vereiste vaardigheden voor dit fantastische ambacht zijn grenzeloos, waardoor hij elke dag nog bijleert. Rupert Kühn geniet van de geur van ijzer en vuur en de ideeën in zijn hoofd vinden als vanzelf hun weg naar hamer en aambeeld, waardoor unieke creaties ontstaan.

Iedereen wiens nieuwsgierigheid is gewekt, is van harte welkom een kijkje te komen nemen bij Smederij Kühn, gevestigd aan de Dorpsstraat 10 te Pesse. 

Bezoek graag vooraf telefonisch of per mail melden.

Smederij Kühn

McCormick-Deering en Marshall Plan Museum. Het museum is gehuisvest in de oude smederij en werkplaats van de fa. A. Drenthe & Zn. uit de 50-er jaren waarin zich nog veel van de oude apparatuur bevindt, alles nog in perfecte en authentieke staat. Te zien zijn veenkoloniale landbouwmachines van voor en na de 2e Wereldoorlog, zoals zelfgemaakte ploegen, eggen en schoffeltuigen. Voorts omvat de collectie een grote McCormick-Deering / International Harvester / Farmall (IHC) verzameling, waaronder tractoren, zelfbinders, combines, ploegen, maaimachines, stationaire motoren en antieke miniaturen. Er zijn tevens kleine huishoudelijke gebruiksvoorwerpen uit de periode 1920 tot 1960 te zien en er is een tentoonstelling over de vervening in de Veenkoloniën. Het Museum besteedt ook aandacht aan het Marshall Plan, een omvangrijk materieel hulpplan dat een belangrijke rol heeft gespeeld bij de naoorlogse ontwikkeling van de landbouw mechanisatie in de regio en de ontwikkeling van de firma A. Drenthe & Zn. in Valthermond.

Jan Drenthe

Wie bij Francisca binnenloopt, wordt overweldigd door de keur aan uitgestalde poppen. De poppendokter is ooit begonnen als verzamelaar van poppen in klederdracht. Maar zoals bij zoveel verzamelaars liep dat uit de hand en werd een liefhebberij een beroep met passie.

Niet dat ze van het restaureren van poppen kan leven, want de arbeidsintensiviteit is niet in geld om te zetten. Anders zou ze niemand kunnen helpen om een geliefde pop tot de vroegere glorie terug te brengen. Poppendoktors zijn dun gezaaid, beëdigd taxateur kan Francisca niet worden om de eenvoudige reden dat er geen mogelijkheden zijn om bij iemand in Nederland een opleiding voor restaurateur van poppen, beren en speelgoed te volgen. Ruim zestig jaar verzamelen geeft echter wel veel expertise. Een poppendokter is zeer veelzijdig bezig, restaureren is meer dan weer in elkaar zetten, het is ook pruiken maken, staarten binden en kleding naaien.

Naast particulieren heeft Francisca ook musea onder haar klanten. Ze is inmiddels zo bekend dat zelfs de fabriek van Steiff  in Duitsland klanten op haar pad stuurt. Oude catalogi van producenten van poppen en knuffels helpen haar om de juiste keuzes te maken bij de restauratie. Zo veel mogelijk zal ze de poppen herstellen met de originele materialen en technieken, een tijdrovende activiteit. Het restaureren van een antiek (1926) paard op wieltjes van de firma Steiff kostte al met al 42 uur, de zoektocht naar materialen maar niet meegerekend. Soms komen er ook heel bijzondere opdrachten langs, zoals een pop van Jumeau, ooit gewonnen op de wereldtentoonstelling in Groningen in 1903. Eenzelfde pop was kort daarvoor in New York geveild voor $ 52.000. Niet dat de klanten daarin geïnteresseerd waren, voor hen was het een dierbare herinnering met grote emotionele waarde, zoals bij de meeste klanten van Francisca.

Restauratieatelier 'De Poffer'

In het Hunebedcentrum beleef je de tijd van de hunebedbouwers. Vlakbij het grootste hunebed, dat met die reusachtige stenen het topstuk van de hunebedbouwers is.

Om te weten te komen hoe deze stenen in het Hondsruggebied terecht zijn gekomen en wat de mensheid met het landschap heeft gedaan, bezoek je de poort van Hondsrug UNESCO Geopark. Hier vind je de 150.000 jaar geschiedenis van het Hondsruggebied. Om de prehistorie echt te ervaren, bezoek je het Oertijdpark.
In het Oertijdpark sta je oog in oog met prehistorische mensen die het leven tonen: levende geschiedenis. Ontdek welke ambachten al in de prehistorie zijn ontstaan: pottenbakken, smeden, wol en andere grondstoffen spinnen en weven… Bijzonder zijn de ambachten die we niet meer kennen: been bewerken, leer looien, vuursteen bewerken…

Om meer te weten te komen over de prehistorie zoekt het Hunebedcentrum via experimentele archeologie naar antwoorden. Via praktische experimenten zoeken wetenschappers naar antwoorden hoe iets is gemaakt of is gebruikt. Interessant is om te weten te komen hoeveel voedsel nodig was, hoeveel tijd sommige taken kosten, hoe bepaalde zaken er in de prehistorie uitzagen en hoe het leven eruitzag?
In het museum gebruiken we nieuwe ontwikkelingen om het verhaal van de prehistorie te vertellen. Via 3D-technologie kan je archeologische vondsten bekijken, printen en onderzoeken.

Hunebedcentrum

De stichting Het Frensenhoes, heeft de zorg op zich genomen voor het behoud en beheer van de authentieke timmerwerkplaats en houtzagerij van vader Jan en zoon Jan Willem Frensen. Jan Frensen (geboren 1889), boerenzoon in Meppen heeft een droom: een eigen bedrijf als timmerman. Na de ambachtsschool richt hij een timmerwerkplaats in in de schuur van zijn vader en in 1916 bouwt hij een timmerwerkplaats op de huidige plek, De Kockstraat 3 in Meppen. In 1919 trouwt hij met Roelofje Bloemendaal en hun zoon, Jan Willem treedt in de voetsporen van zijn vader. Diens weduwe, mevr. Frensen-Kalk brengt de werkplaatsen onder in een stichting die als doel heeft deze historisch interessante plek voor het nageslacht te behouden.

Zowel het bestuur als vrijwilligers helpen, ieder met hun eigen kennis en ervaring, dit erfgoed in stand te houden. Zoals Bert het uitdruk: “een speelplaats voor gepensioneerde timmerlieden”. De vrijwilligers geven regelmatig demonstaties (zie ook hun website voor informatie). Op afspraak zijn er ook arrangementen te regelen voor groepen. De stichting verkrijgt inkomsten uit de verhuur van het voorhuis en de zolderruimte aan de historische vereniging van Meppen en de productie van souvenirs zoals insectenhotels, broodplanken, pizzaborden en traditionele bankjes in diverse maten. In vroeger tijden maakte de timmerman in het dorp ook lijkkisten, pasgetrouwde stellen hadden daarvoor planken op de hildezolder boven de koestal liggen en bij overlijden werden deze ‘hoesholdplanken” naar de timmerman gebracht. Het is soms goed je te realiseren dat dat nog geen 100 jaar geleden was.

Het Frensenhoes

Het openluchtmuseum laat het wonen en leven van inwoners van Drenthe in het verleden op diverse manieren zien.

Het openluchtmuseum is toegankelijk voor alle leeftijden. Speciaal voor kinderen is een grote speeltuin aanwezig en een kinderboerderij. Het terrein is rolstoelvriendelijk, er zijn rolstoelen te leen bij de kassa, en er zijn aangepaste toiletten.

Het openluchtmuseum heeft in totaal 26 objecten. De plaggenhut neemt hier een centrale plaats in. Dit is de meest primitieve huisvesting. De rode draad door het museum laat een steeds `modernere` bewoning zien. Verder zijn o.a. aanwezig een tolhuis, schooltje, café-boerderij, houtzagerij, smederij, Saksische boerderij met stookhok, gevangenis, timmerwerkplaats, kerkje, keuterij en een drietal expositiegebouwen.

Een greep uit wat er te zien en te doen is:

De café-boerderij, halverwege het park, is ingericht als Oude Drentse Boerenherberg, een gezellige herberg met een mooi terras voor een hapje en een drankje.
In het schooltje wordt regelmatig door vrijwilligers de sage van Ellert en Brammert voorgelezen.
De houtzagerij is operationeel en wordt ook regelmatig bemand door vrijwilligers.
In de Saksische boerderij is Ina Ottens-Weggen regelmatig te zien achter haar spinnewiel.
In het kerkje kan getrouwd worden.
In het armenhuis in een ouderwets snoepwinkeltje met heerlijke snoepjes en souvenirs, ook hier vrijwilligers die het bemannen.

Ellert en Brammert

De schaapskudde van Exloo
Schapen maakten een onlosmakelijk deel uit van het landbouwsysteem op de Hondsrug. Zij waren vooral nodig voor de mestvoorziening. De mest, vermengd met plaggen, moest ervoor zorgen dat de vruchtbaarheid van de essen op peil bleef. Om de schapen te voeden, waren er enorme oppervlakten ongecultiveerde veldgrond beschikbaar bij ieder dorp. De schaapherder bracht ’s morgens de schapen van de boeren naar dit veld en leverde ze ’s avonds weer af. In de stal werden hun uitwerpselen dan verzameld.

Steeds meer heide 
Gaandeweg kwamen er meer en meer schapen, met als hoogtepunt de jaren rond 1850. Dorpen hadden soms kudden van een paar duizend schapen. De veldgronden raakten daardoor steeds verder uitgeput. Er was geen boom of struik meer te bekennen en alles veranderde in een zee van paarse heide. Op platgetreden stukken ontstonden stuifzanden die soms de es en de dorpen bedreigden.
 
Kunstmest 
De komst van kunstmest aan het eind van de negentiende eeuw maakte de schaapskudden snel overbodig. Zij verdwenen of werden sterk ingekrompen. Voor de wol hoefden de schapen niet gehouden te worden. Die bracht veel te weinig op.
 
De schaapskudde van Exloo
De schapen van deze kudde waren vroeger eigendom van de diverse boeren uit het dorp. De scheper haalde de schapen ’s morgens bij de boerderijen op en bracht ze ’s avonds terug. Als vergoeding kreeg de scheper de kost bij de boeren.
De Exloër kudde was tot 1960 in particuliere handen. Vanwege de hoge exploitatielasten dreigde de kudde te verdwijnen. Op initiatief van de toenmalige burgemeester J. van Roijen is de kudde door de gemeente aangekocht. Nu is de kudde in beheer bij de Stichting Schaapskudde Exloo, die de herder inhuurt. De kudde telt ruim 250 schapen van het ras het Drentse heideschaap. Tijdens de lammertijd verdubbelt dit aantal.
De schaapskudde is gehuisvest in de schaapskooi die midden in het dorp Exloo staat. Dit betekent dat de scheper met z’n kudde altijd dwars door het dorp gaat: een unieke beleving en een prachtig gezicht! De gang door het dorp zet als het ware de tijd even stil.
 
Waar zijn de schaapherder en de kudde?
Vanaf de paasvakantie tot en met de herfstvakantie trekt de scheper er met z’n kudde dagelijks op uit. Buiten deze periode alleen in de weekenden, in de schoolvakanties dagelijks. Mede namens Staatsbosbeheer verzoeken we je dringend op de paden te blijven en niet door de heide te lopen, in verband met de territoria van de reptielen.
 
Routebeschrijving Schaapskooi
De Schaapskooi is gevestigd in het gebouw naast de boerderij aan Hoofdstraat 55 in Exloo. Je kunt gratis parkeren op het algemene parkeerterrein van het dorp Exloo. Volg hierbij de borden ‘lang parkeren’. De maximale loopafstand is 400 meter.

Schaapskooi Exloo

Opgegroeid in Brabant heeft Joost nog dierbare herinneringen aan de smidse in zijn dorp en hoe mooi hij het vond dat iemand zoiets magisch kon doen met zoiets hard als ijzer.

Na een opleiding bouwkunde als ontwikkelingswerker in Nepal terechtgekomen voor het slaan van waterputten voor Unicef en daar weer in aanraking gekomen met ijzergieterijen voor onderdelen van de pompen. Weer in Nederland en gesetteld in Dalen, was die ervaring uiteindelijk aanleiding om het smeden op te pakken. Joost volgde de cursus in het Smederij Museum in Hellendoorn, hij was de laatste cursist van de oude smid. Na diens overlijden kreeg hij de beschikking over het cursusboek en nu geeft Joost zelf ook al 8 jaar cursussen in zijn smidse in Dalen. Daar is veel belangstelling voor, inmiddels hebben al zo’n 30 à 40 mensen hun certificaat bij hem gehaald.

Ook in zijn dagelijks werk is Joost met staal bezig in de ijzergieterij van Rademaker in Klazienaveen, waar gietijzer wordt gemaakt uit schroot. Daarbij gaat het niet om zomaar wat oud ijzer, er gaat alleen al aan remschrijven 100 ton per week door. Joost werkt in deeltijd en heeft zo’n 15 `a 20 uur in de week beschikbaar voor zijn werk. Joost maakt vooral hang- en sluitwerk op bestelling en heeft een kleine, maar mooie collectie voorbeelden om de gedachten van de klanten richting te geven. Daarnaast maak hij terraskachels uit oude gasflessen.

Smederij The Homestead

Melissa is haar leven begonnen in de Verenigde Staten en daar is ook het weven begonnen. Zoals ze het zelf uitdrukt: “In Maine is het in de winter om vier uur donker en je moet wat!”.

Toen ze Joost leerde kennen is ze naar Nederland gekomen en op een geleend weefgetouw van haar schoonzus het weven weer opgepakt. Gedurende zes jaar heeft ze zich verder bekwaamd op de School voor de handenarbeid in Groningen en een masterclass weven gevolgd. Weven vraagt veel geduld, bij breien kun je meteen beginnen, maar bij weven moet je veel meer voorbereiden aan het weefgetouw. En dat kost best veel tijd. Maar is resultaat is altijd heel bevredigend. In 2001 is Melissa haar eigen weefatelier begonnen. Haar eerste opdracht was theedoeken weven. Nog steeds maakt ze veel huishoudtextiel, voor keukenspullen, maar ook gordijnen, bedspreien en incidenteel ook shawls. Naast opdrachten en bestellingen verkoopt ze ook aan toeristen en mensen uit de regio.

De naam ‘The Homestead’ is ingegeven door de Homestead Act van 1862 toen er stukken land werden uitgegeven aan immigranten om in het verre westen een bestaan op te bouwen. De overgrootvader van Melissa isin de 19e eeuw geëmigreerd uit het uiterste oosten van Duitsland (nu Polen) naar de Verenigde Staten, zijn kleindochter is inmiddels helemaal gelukkig vlakbij de Duitse grens.

Melissa's weefatelier

Wat kan ik bij een bezoek verwachten? Op zaal laat het museum in wisseltentoonstellingen en in een langer durende presentatie van aardewerk uit Art Nouveau en Art Déco tezamen ongeveer 800 objecten zien. Zie voor het expositieprogramma tentoonstellingen, voor de topstukken collectie en voor nieuwe aanwinsten schenkingen. In de tussenhal van het museum bevindt zich de Gouda Thesaurus.

Keramisch Museum Goedewaagen

Korenmolen 'De Eendracht' in Gieterveen ligt prachtig aan de rand van het dorp. Aan de ene kant huizen, aan de andere kant het weidse landschap. De molen is nog in werking en maalt graan uit de omgeving. Het team van vrijwilligers draagt zorg voor de instandhouding van de molen. Als de molen draait bent u welkom. Op een aantal speciale dagen in het jaar wordt de leemoven gestookt om brood te bakken. Een aanrader!

Vóór 1877 stond deze molen nog te Nieuw-Buinen. In dat jaar werd hij op de huidige plaats voor de boeren gebouwd, die hem verhuurden. Op een gevelsteentje is te lezen: 'Op den 5den maart 1877 is den eersten Steen gelegd aan deze molen door den Weleerw. Heer J. Schummelketel Burgem. der gem. Gieten’. Zoals in vele molens was ook hier brand. In 1904 brandde het achtkante bovenstuk af; het werd herbouwd als een ronde stenen molen. De molen was zeer lange tijd in het bezit van een familie met een toepasselijke naam: de familie Mulder. In de molen is de naam Mulder op een mooie manier zichtbaar gemaakt.

Bouwjaar: 1877

Type: Ronde bovenkruier met stelling

Molen De Eendracht

Molen de Juffer ligt net buiten het dorp Gasselternijveen, bij de beek van de Hunze. Vanaf de stelling van de molen hebt u een prachtig uitzicht over het herstelde beekgebied van de 'Oude Weer', aangelegd in 2014. De molenaars leiden u graag rond en er is pannenkoekenmeel te koop. De opbrengst van deze verkoop is voor het behoud van de molen. De Juffer doet regelmatig dienst als trouwlocatie. 

Deze geheel nieuwe molen naar ontwerp van de technisch adviseur van de Vereniging 'De Hollandsche Molen' is van 1971, relatief recent dus. Bij de bouw werd gebruik gemaakt van materialen uit een andere gesloopte molen uit de buurt. Andere onderdelen komen uit een Groningse molen. Molen de Juffer is een van de molens in Nederland waar deelbare roeden gebruikt zijn. Die deelbare roeden bleken niet betrouwbaar vanwege losrakende bouten. Recent zijn de roeden vervangen door roeden uit één stuk, de molen kan weer veilig draaien. 

Een bezoek aan De Juffer is gratis; alle reden dus om eens bij deze ranke stellingmolen binnen te stappen.

Bouwjaar: 1971

Type: Ronde bovenkruier met stelling

Molen De Juffer

Molen Grenszicht werd in 1907 in Emmer-Compascuum als korenmolen gebouwd en in 1996 is de Stichting tot behoud van molen “Grenszicht” opgericht. De Stichting bestaat uit vrijwilligers en vrijwillig molenaars die zich inzetten om dit mooie monument te behouden. Zij leiden u graag rond en vertellen u meer over de historie en de functie van deze bijzondere korenmolen.

Wat deze molen o.a. uniek maakt is dat hij iedere woensdag- en vrijdagmiddag en zaterdag open is en draait (bij voldoende wind). Bovendien beschikt Molen Grenszicht over een molenwinkel met een uitgebreid assortiment van ambachtelijk met molenstenen gemalen meel en bloem. Ook heerlijke stroop of jam voor op het brood of op de pannenkoek kunt u in de winkel vinden, evenals allerlei diverse bakhulpmiddelen voor de thuisbakker.

Molen Grenszicht

"Wij brengen verhalen over Drenthe en emoties bij erfgoed."

In Nieuw-Dordrecht, onder de rook van Emmen, vindt u Museum Collectie Brands. Het museum herbergt de verzameling van Jans Brands (1932-2019). Gedurende 65 jaar verzamelde hij, in de boerderij naast het museum waar hij is geboren en getogen, ruim 50.000 boeken en 20.000 voorwerpen. Jans zag als kind al het bijzondere van alledaagse dingen. Wat anderen weg zouden gooien bewaarde hij. Op rommelmarkten en veilingen wist hij unieke en kostbare objecten te verwerven. Belangrijkste voorwaarde voor Jans, als er maar een verhaal achter het voorwerp school.

Jans’ verzameling breidde zich zo sterk uit dat zijn boerderij tot de nok toe volgestouwd stond. Verzamelen betekende voor Jans voornamelijk ‘niets weggooien’. Een bekende uitspraak van Jans is: Dat zie’j laoter nooit weer! (Dat zie je later nooit weer). Een grote wens van Jans was dan ook dat zijn verzameling behouden zou blijven wanneer hij het zelf niet langer zou kunnen beheren. In 2011 zag Museum Collectie Brands het levenslicht en in 2015 werd het museum opgenomen in het museumregister.

In de collectie van het museum zijn veel gebruiksvoorwerpen uit het (Zuidoost-) Drenthe van enkele decennia geleden te vinden. Alsof Jans de tijd eigenhandig de tijd tot een halt heeft weten te roepen om zo een stukje historie voor de toekomst te bewaren. Ook vind je in het museum pareltjes uit de Nederlandse historie, zoals drukwerken van H.N. Werkman (1882-1945, bekend van kunstenaarscollectief De Ploeg) en eeuwenoude boeken met als topstuk het leenmannenregister van de bisschoppen van Utrecht uit de 14e eeuw. Maar ook daar houdt het niet op, de collectie kent ook munten, penningen, gewichten, almanakken, bijbels en nog vele voorwerpen van over de hele wereld. Kortom, je raakt nooit uitgekeken bij Museum Collectie Brands!

Museum Collectie Brands

Na vele jaren verzamelen heeft museum Meringa zijn deuren op 22 mei 2004 geopend. Er is van alles te vinden uit het verleden.O.a. oma's kamers, de eerste wasmachine, de eerste kaasrasp, wasmachines, strijkbouten, van alles wat, Immers alles wat onze voorouders hebben uitgevonden is het mooiste wat er bestaat.

Maak ook een rondwandeling door de tuin met o.a. stationaire motoren, oude tractoren, landbouwmachines en diverse landbouwgereedschappen.

Museum Meringa

Museum Thijnhof is het nieuwste en misschien wel meest sympathieke museum van Drenthe. In het museum, fraai gehuisvest in Coevorden, is voornamelijk realistische en surrealistische kunst te zien.

De vaste collectie van het museum bestaat uit het oeuvre van kunstschilder Kees Thijn, tevens de initiatiefnemer voor het nieuwe museum. Zijn kunstwerken worden in wisselende samenstelling tentoongesteld. Daarnaast zijn er permanent kunstwerken van de Noord-Nederlandse surrealisten Jan van den Brink en Henk Bloemhof te bezichtigen.

Een aantal overige expositieruimten is ingericht en beschikbaar voor wisselende exposities van andere kunstenaars, die werkzaam zijn in de kunstuitingen realisme tot surrealisme. Deze ruimten kunnen worden gehuurd voor een periode van acht weken.

Het museum is daarnaast ook geschikt voor zakelijk gebruik en heeft een klein buitenterras met beperkte horecavoorzieningen.

Museum Thijnhof

In september 2018 is de nieuwe, innovatieve schaapskooi Bargerveen in Weiteveen in gebruik genomen. Schaapskooi Bargerveen is de grootste schaapskooi die er in Nederland is voor natuurbegrazing. De schaapskooi biedt onderdak aan 1000 schapen, deze zijn onderverdeeld in verschillende schaapskuddes van zo’n 350 schapen.

Schaapskooi Bargerveen

In het Van Gogh Huis in Nieuw-Amsterdam/Veenoord proef je nog steeds de sfeer van de periode dat Vincent van Gogh hier woonde en werkte.

Alleen op deze locatie staat het enige voor publiek toegankelijke pand waarin Vincent van Gogh daadwerkelijk woonde, at en sliep dat nog in z’n oorspronkelijke staat is terug te vinden. Vincent’s kamertje is een trekpleister. Z’n bed, z’n houtkacheltje, maar zeker ook z’n balkon met uitzicht op de brug die hij schilderde.

In 1883 werkte en woonde Vincent hier 2 maanden lang en was deze locatie zijn uitvalsbasis voor zijn tochten door het veengebied. Vincent van Gogh heeft in die tijd een stukje Drentse geschiedenis vast gelegd. Voor kunstliefhebbers een absolute must en meer dan gewoon de moeite van een bezoekje waard.

Door een persoonlijke rondleiding krijgt u informatie over het leven van één van Nederlands beroemdste schilders.

Schilderen als Van Gogh

Regelmatig geeft het Van Gogh Huis te Nieuw Amsterdam Veenoord workshops schilderen. Wil jij ook schilderen als Vincent van Gogh in een ontspannen, gezellige sfeer onder het genot van koffie/thee en een plakje cake? Na de workshop gaat iedereen met een eigen kunstwerk onder de arm naar huis, natuurlijk krijg je ook een persoonlijke rondleiding en sta je even in zijn kamertje!

Het Van Gogh Huis in Nieuw-Amsterdam is gevestigd in de voormalige herberg van Hendrik Scholte. In de winter van 1883 woonde en werkte Vincent van Gogh hier een tijdje. De kamer waar Van Gogh logeerde, ziet er nog precies zo uit als toen. Het bed staat er nog en het verfpalet ligt klaar voor gebruik. De sfeer van 1883 is bijna tastbaar.

Kunstenaars op de Hondsrug
Vincent van Gogh is niet de enige kunstenaar die naar Drenthe ging om te schilderen. Max Liebermann, een bekende Duitse schilder en een groot voorbeeld voor Van Gogh, heeft een tijd in de Drentse plaats Zweeloo gewoond. Al bijna 250 jaar is de Hondsrug door de bijzondere natuur een inspiratiebron voor kunstenaars. Vanaf 1772 trokken schilders te voet met een schetsboek en later in volle bepakking met een opvouwbare schildersezel en kruk, een parasol of paraplu en schilderskist de natuur in. In het Van Gogh Huis vind je de Expeditiepoort Kunstenaars in het Hondsruggebied, het startpunt voor een expositie over kunst op de Hondsrug met in totaal tien ‘hotspots’.
Schilderij van Van Gogh uit zijn Drentse periode, 1883

Drentse periode

Door de vele brieven die Van Gogh in Drenthe aan zijn broer Theo schreef, weten we dat hij het gebied prachtig vond. Hij wil er zelfs een kunstenaarskolonie vestigen. Maar de eenzaamheid wordt hem te veel, en hij reist af naar zijn ouders in Brabant. De Drentse tijd blijkt later van belang voor zijn definitieve besluit om schilder te worden. In het Van Gogh Huis kun je reproducties bekijken van zijn in Drenthe gemaakte werken en werken van andere kunstenaars zoals Liebermann. Ook zijn er foto’s te zien van mensen uit zijn leven, citaten, krabbeltjes en allerlei attributen uit die tijd.

Van Gogh Huis

Stedelijk Museum Coevorden heeft een boeiende, maar heftige geschiedenis achter de rug vol oorlog, vernietiging en een eeuwig durende strijd om de macht. Het Stedelijk Museum Coevorden, gevestigd in het Arsenaal, neemt de bezoeker mee op een ontdekkingsreis langs het verhaal van Coevorden vanaf de eerste burggraaf tot en met de dag van vandaag. Met een prachtige vaste collectie, wisselende tentoonstellingen en diverse kinderactiviteiten is een bezoek aan het Stedelijk Museum een plezier voor jong en oud.

Stedelijk Museum Coevorden

Te bezichtigen ambachtelijke werkplaatsen. Iedere werkplaats is op andere tijden geopend. Voor een bezoek neem alstublieft vooraf contact op. Contactgegevens op de respectievelijke pagina's.

AmbachtenToer

image.w500

publishedLiveRoute

Middels deze vrije route krijgt u het overzicht van ambachtelijke voedselproducenten die hun producten bij huis verkopen. Open een pin, en via de route navigatie vindt u de locatie. Aangekomen op locatie kunt u verdere informatie verkrijgen middels de knop WWW.

LekkerLokaalToer

Jimbo

Hondsrug Ambachtelijke werkplaatsen ZO

Hondsrug Ambachtelijke werkplaatsen NO

Hondsrug Hotspots Noord Oost

Hondsrug Hotspots ZuidOost

De Friese Wouden staan bekend om hun afwisseling tussen weilanden en bomen en de bijzondere bomensingels. Deze route leidt u door en langs Drachten, een verrassend mooi dorp met een bijzondere omgeving.

Langs de kerken van:
Augsbuurt
Kortehemmen
Olterterp
Rottevalle


VI. De Wâlden (auto)

Het zuidoosten van de provincie heeft veel te bieden. De meeste toeristen zoeken de waddeneilanden op, of gaan varen in de zuidwesthoek. Dat ze het zuidoosten overslaan is volkomen onterecht. Deze tocht leidt u onder meer langs Ter Idzard en Schurega, parels van dorpen in dit bijzondere landschap.

Langs de kerken van:
Jubbega
Katlijk
Kortezwaag
Schuringa
Terband
Ter Idzard


X. Skoatterlân (auto)

Ook in de omgeving van Leeuwarden zijn prachtige monumentale kerken te vinden. Er is zelfs een heuse dorpskerk middenin de stad: de Dorpskerk van Huizum. Deze route leidt door de stad én door kleine dorpen langs bijzondere kerken.

Langs de kerken van:
Britsum
Huizum-Dorp
Jelsum
Koarnjum
Swichum


Drenthe Routes Wandelcafé