Rond de Zeegser Duinen liggen prachtige stukken bos die zich spontaan op het voormalige heideveld hebben ontwikkeld. Aanvankelijk was de grond er zo arm dat alleen de jeneverbes zich hier thuis voelde. Zodra de jeneverbesstruiken echter letterlijk vaste voet aan de grond hadden gekregen, grepen eiken, berken en dennen hun kans en ontstonden er gevarieerde bossen. De nieuwkomers verjoegen op de meeste plaatsen de jeneverbes.
Stukje waardeloze ‘Woeste grond’
Aan het begin van de twintigste eeuw kochten veel mensen hier een perceeltje bosgrond om een zomerhuisje te bouwen. Tegenwoordig kun je je bijna niet meer voorstellen dat iemand ooit toestemming zou krijgen om een recreatiewoning midden in de natuur te bouwen, maar het gebeurt nog steeds. Vroeger echter was de eigenaar van het bos allang blij dat hij een paar centen kon verdienen aan de verkoop van zo’n stukje waardeloze ‘woeste grond’…
