Aan het eind van de Marktstraat staat de Waterpoort. Oorspronkelijk was dit bouwwerk een vestigingpoort, maar in 1833 werd hij herbouwd. Bovenin de poort zie je een kroon met een W. Deze herinnert aan Koning Willem I, die toentertijd het bewind voerde. De waterpoort was een van de doorgangen waar Simenon over schreef.
‘Het stadje leek net speelgoed. Des te meer doordat er om het stadje een dijk lag die het helemaal insloot. In die dijk waren doorgangen die bij hoge zee gesloten konden worden met zware deuren, die op sluisdeuren leken. Daarbuiten: de monding van de Eems.’
Dat het water hoog kon komen, is te zien aan het merkteken aan de havenkant. Loop door de poort en kijk links om dit merkteken te bekijken. Zo hoog kwam het water tijdens de stormvloed op 16 februari 1962. Op de plaats bij de Waterpoort rechts waar nu een appartementengebouw is, stond voorheen Hotel Delfzijl. In het boek is dit Hotel Van Hasselt. In dit hotel bespreekt Maigret de moordzaak met zijn Groningse collega inspecteur Pijpekamp. Aan het eind van het boek wordt in het hotel de reconstructie van de avond van de moord gespeeld. In het Delfzijl van 1929 was er nog een tweede Hotel Van Hasselt, dat Hotel Harmonie werd genoemd. In Maigret in Holland worden ze door elkaar gebruikt.
