Kamp Westerbork

In 1983 is het Herinneringscentrum Kamp Westerbork geopend, een aantal kilometers ten westen van het kampterrein. In 1992 vond een symbolische herinrichting van het kampterrein plaats. Er zijn slechts enkele restanten van het kamp overgebleven, waaronder de aardappelbunker, de SS-bunker, de woning van de kampcommandant en de waterzuiveringsinstallatie. Kampoverlevende Ralph Prins ontwierp het indrukwekkende gedenkmonument.
Tweede Wereldoorlog
Op een kale vlakte van 500 bij 500 meter werd in 1939 een kamp opgericht voor gevluchte Duitse Joden. Na de Duitse inval in Nederland werden de ongeveer 140.000 in Nederland levende Joden steeds verder geïsoleerd uit de samenleving. Dit was de voorbode van hun deportatie naar de vernietigingskampen in Polen. Daarvoor hadden de nazi’s een doorgangskamp nodig. Dat werd Westerbork. De wind had vrij spel in het kamp. Zand en vuil van de heide drongen door tot in de kieren van de houten barakken. Vanaf 1 juli 1942 werden de Joden in Nederland hier op transport gesteld. Eerst 24 treinen met 23.700 Joden, en vanaf begin 1943 in een wekelijks ritme: iedere dinsdag een trein van goederenwagons met 1.000 personen. Bestemming: Auschwitz of Sobibor. Het laatste transport vond plaats op 13 september 1944. In totaal vertrokken er 93 treinen met meer dan 100.000 Joden. Onder hen bevonden zich ook 245 zigeuners.

Na de bevrijding op 12 april 1945 werd het kamp gebruikt voor internering van NSB’ers, opvang van gerepatrieerden uit Nederlands-Indië en militairen van Molukse afkomst uit het Nederlands-Indische leger. In februari 1971 kwam er een einde aan de bewoningsgeschiedenis van Kamp Westerbork. Het gebied is nu grotendeels bebost. Op het terrein bevindt zich ook de radiosterrenwacht van Westerbork.