Het geallieerde leger werd bij de bevrijding van Drenthe geconfronteerd met kilometerslange nieuw aangelegde tankgrachten. Deze waren in het najaar van 1944 en het voorjaar van 1945 gegraven. In de nazomer van 1944 besloot de Duitse bezetter tot de aanleg van nieuwe verdedigingslinies. De Organisation Todt had de bouwleiding en kreeg de opdracht om de nieuwe verdedigingswerken aan te leggen in het oosten van het land. Lokale mannen werden gedwongen het graafwerk uit te voeren. Ten oosten van de IJssel, de Drentse Hoofdvaart, het Noord-Willemskanaal en verder noordelijk in de richting van Delfzijl werd een dubbele tankgrachtenlinie aangelegd. De linie werd de Frieslandriegel genoemd en gebouwd met het oog op een mogelijke inval van de geallieerden vanuit Friesland.
Tankgracht
Bij de bevrijding werden de tankgrachten dichtgeschoven. Met uitzondering van de natuurgebieden waar dat niet nodig was. Er zijn daar nog honderden meters aan tankgracht te vinden. Zoals in de Vijftig Bunder bij Midlaren, op het Ballooërveld en het Witterveld bij Assen en verder naar het zuidwesten toe.
De tankgracht moest drie à vier meter diep zijn en aan de westzijde schuin naar beneden lopen. Dan zou het voor een tank onmogelijk zijn om over deze hindernis heen te komen.
Op het noordelijke deel van het Balloërveld is ook nog een mooi complex van loopgraven te zien.
